*Withdrawal होता आलं पाहिजे.*

आजच्या या तणावाच्या काळात सुद्धा अनेकजण मुक्तपणे जगण्याचा आनंद घेत आहेत. असे जगणे पाहून अनेक संकुचित बुद्धी असणारे लोक त्यांच्या अल्प विचार सारणीने नावे ठेवण्याचे काम करतात. हे देखील पाहायला मिळते. खरं तर माणसाने कोणत्याही परिस्थितीत मनासारखे जगणे हेच तर खरे जीवन आहे.

सहज, 'मित्रांशी बोलतांना निघालेल वाक्य' परंतु नंतर जेव्हा त्यावर विचार केला कायं खोट आहे?

जीवनासाठी ज्यांना हे करता येतं ते किती आनंदी जीवन जगतात, ज्यांना करता येत नाही ते गुंत्यात अडकुन गुंता वाढवून जगणं दुःखद करून घेतात.

साधं उदाहरण घ्या ना 'मुलाच लग्न झाल्यावर सुन घरात येते 'तरी आपण हयातीत उभ्या केलेल्या संसारातुन थोडं सैल होत नाही. हिंदी सिनेमात दाखवतात ना, सासूबाई आपल्या पदराला असलेली चावी सुनेला देत ,"बेटी अब तुम्हे संभालना है" असं हसत म्हणते मेलोड्रामाटीक असलं तरी जमलं पाहिजे.

*withdrawal होता आल पाहिजे.*

लग्न झाल्यावर मुलगी सासरी येते, ती कधिही माहेरच्यांना विसरू शकत नाही. नेहमीच तिचं मन आठवणीत रमलेलं असतं. पण त्यासोबतच माहेरची अस्मिता आणि सासरची जबाबदारी पेलवावी लागते.

कमी जास्त होणारच म्हणून प्रत्येक गोष्ट माहेरी सांगून संतूलन बिघडवायचं नसतं, तर माहेरी जे मिळालं ते इथे मिळेलच असे नाही, म्हणून तुलना करून दुःखी व्हायच नसतं.
 *तर थोडं-थोडं withdrawal व्हायचं असतं.*  

नोकरीत असणारे आपल्या कर्तव्यालाच प्रमाण मानून अतिमहत्वकांक्षेपोटी छोट्या- छोट्या आनंदाला मुकतात.   

सेवानिवृत्ती तर अटळ आहे, पण मन मात्र निवृत्ती स्वीकारत नाही.       

अधिकार गाजविण्याची वृत्ती निवृत्तीनंतरही कायम राहते इथेच माणूस फसतो. *Accept, Adjust आणि Avoid* जमतंच नाही, मन:स्थिती बिघडून शरीर आजाराच माहेरघर बनायला सुरवात होते, त्यासाठी *withdrawal होता आल पाहिजे.*

बऱ्याचदा आपल्याला खूप संधी मिळतात आपण स्वतःचा असा ग्रह करुन घेतो की माझ्याशिवाय दुसरं हे करू शकत नाही.

अशीपण वेळ येते जेव्हा ती संधी दुसऱ्याला मिळते व आपण जळफडाट करतो. पण आपण आपलं योगदान विसरून जातो, आपण केलेली कामगिरी विसरून स्वतःला केवळ त्रास करून घेतो, आज आपण आहोत उद्या कोणीतरी असेल, बघुन स्वीकार करता आलं पाहिजे. *withdrawal होता आलं पाहिजे.*

कधी-कधी असेही असते आपण पात्रं असूनही बऱ्याच गोष्टी आपल्या वाट्याला येत नाही. याचा अर्थ असा नाही की, आपण त्या व्यक्तीचा द्वेष करायचा, ज्याला ते मिळाले त्याचं कौतूक करता आलं पाहिजे. *withdrawal होता आलं पाहिजे.*

त्याची रेषा लहान करायची नसते, तर आपली रेषा मोठी करायची असते.
*Withdrawal होणं म्हणजे निवृत्त होणे नव्हे, अलिप्त होणं ही नव्हे तर थोडं स्वतःला move करणं व जिवनाचा आनंद घेणं होय.*

"गुंत्यात पडून आयुष्य रंगहीन करण्यापेक्षा, गुंता सोडवून उमेदीन जगता येणं फार कठीण नाही."

एखाद्या प्रसंगी आपल्याला कितीही बोलावसं वाटलं, राग व्यक्त करावासा वाटला तरी शांत राहायला जमलं पाहिजे, प्रत्येक वेळी बोलणचं महत्वाच नसतं तर *Neutral पणं राहता आलं पाहिजे.*
 *त्यासाठी थोडं थोडं withdrawal होता आलं पाहिजे.*

आयुष्याचं प्रत्येक वळण खूप सुंदर आहे. त्या प्रत्येक वळणावर थोडं थांबता आलं पाहिजे, वयाचा प्रत्येक टप्पा भरभरून जगता आला पाहिजे तरच आपण आनंदी राहू.

"आपलं व्यक्तिमत्त्व घडवणं आपल्याच हातात असतं." जगावे  असं की तुम्हाला बघून इतरांना तुमच्यासारखं जगावं वाटेल. तुमचं नाव निघताच तुम्हाला भेटायची, तुम्हाला जाणून घेण्याची इच्छा होईल. तुम्हाला कुणाला सोडून जायची इच्छा होणार नाही.
आणि हो गेला तरी दुःख करत बसायचं नाही, काही नात्यांचं आयुष्यही तेवढचं असतं. जे आपल्या जवळ आहे त्यात आनंद माना, जे सोडून गेलं ते आपलं नव्हतं म्हणून त्यावर जास्त विचार करू नका.

*पण त्यासाठी थोडं थोडं withdrawal होता आलं पाहिजे*

घरी रहा, सुरक्षित रहा, स्वतः आनंदी रहा, इतरांनाही आनंदी ठेवा.

-     मंगेश विठ्ठल कोळी.
-     मो. ९०२८७१३८२०
-     ईमेल mangeshvkoli@gmail.com
(Mangesh Koli) माझे असे प्रेरणादायी विचार मिळविण्यासाठी व्हॉटसअॅप, फेसबुक, ट्विटर, ब्लॉग, टेलिग्राम, इन्स्टाग्राम चॅनेलवर फॉलो करू शकता.